In de zomer van 2010 ben ik (Emal) met mijn broer Romal naar Kabul gereisd om daar de school ‘Lyce Maslaki’ te bezoeken. Het betreft een technische mbo-school met opleidingen voor o.a. elektrotechniek, lassen en autotechniek. De school heeft 260 leerlingen en 10 leraren. Het doel van mijn bezoek was het inventariseren van de benodigdheden van de school. Daarnaast wilde ik graag in contact komen met elektriciteitsbedrijven in Kabul en het Ministerie van Elektriciteit en Water.
Na aankomst hebben wij onze contactpersoon Nassim ontmoet. Hij heeft ons voorgesteld aan de directeur en aan alle leraren van de school. Wij werden hartelijk ontvangen door allen. Tijdens een aantal gesprekken werd duidelijk dat ons bezoek zeer gewaardeerd werd. Ze gaven aan dat ze het waarderen dat wij terugkeerden naar ons vaderland om hen te helpen. Bovendien waren ze blij met alle aandacht, aangezien er sinds de jaren ’80, na het vertrek van de Russen, geen enkele aandacht meer is besteed aan de school. Nog steeds ontbreken het geld en de middelen.
Dit werd al gauw duidelijk bij bespreking van de instrumenten die in de les gebruikt werden. Zo liet een leraar een met de hand gemaakte voltmeter zien (zie foto’s). De leraren waren dan ook enthousiast en blij met de door mij meegebrachte instrumenten. Opvallend is de staat waarin de praktijklokalen verkeren. Ik vond het erg triest om te zien dat de lokalen sterk verwaarloosd waren, het lesmeubilair ontbreekt en apparaten oud en kapot waren. Door het ontbreken van ruiten worden de lokalen ook nog eens erg stoffig. Het was bijzonder om te zien dat de leraren en studenten ondanks dit sterk gemotiveerd waren om te werken en te leren.
Het Lyce Maslaki heeft allereerst behoefte aan fatsoenlijk gebouw met werkbare praktijklokalen. Bovendien zijn er lesboeken, computers en computerprogramma’s nodig. Wij willen hier snel mee aan de slag gaan om deze gemotiveerde leraren en studenten te helpen.
Naast het bezoeken van de school heb ik ook geprobeerd contact te leggen met het elektriciteitsbedrijf Breshna. Dit is het landelijke elektriciteitsbedrijf dat bij meerdere ministeries is betrokken zoals het ministerie Financiën en het ministerie Elektriciteit en Water. We hebben gesproken met een ingenieur en een stationbeheerder. Uit deze gesprekken kwam naar voren dat er onvoldoende substations zijn, dat de kabels niet altijd juist verbonden zijn en de stations oud en onveilig zijn en de capaciteit niet aankunnen.
Er zijn slechts enkele waterkrachtcentrales in Afghanistan die ongeveer 30 MW elektriciteit produceren welke Kabul gedeeltelijk van elektriciteit voorzien. De rest, 200-300 MW, wordt geïmporteerd voor Kabul vanuit Oezbekistan en Tatsjikistan. Mijns inziens heeft Afghanistan de mogelijkheden om zichzelf te voorzien van duurzame energie. Het land zou zelf energie kunnen produceren en zelfs exporteren als daar voldoende aandacht aan besteed zou worden.